Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Ζητάμε την ψήφο σου για την εκλογή αιρετού στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια ασχολούνται με τις υπηρεσιακές μεταβολές και άλλα θέματα (άδειες εκπαίδευσης, άσκηση ιδιωτικού έργου κα.) των εργαζομένων. Οι αιρετοί μετέχουν επίσης στα πειθαρχικά συμβούλια. Είναι γνωστό ότι πλειοψηφία στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, όπως και στα Πειθαρχικά, έχει πάντοτε η εκάστοτε κυβέρνηση, αφού τα 3 από τα 5 μέλη είναι διορισμένα. Ακόμη χειρότερα στις Ειδικές Επιτροπές Αξιολόγησης, στις οποίες μετέχουν οι αιρετοί εκπρόσωποι των εργαζομένων δεν προβλέπεται ούτε καν δικαίωμα ψήφου. Τόσο δημοκρατικά και δίκαια… Είναι επίσης γνωστό ότι το θεσμικό – νομικό πλαίσιο των Υπηρεσιακών Συμβουλίων κινείται στα πλαίσια των αποφάσεων και της πολιτικής που χαράσσουν κάθε φορά το κράτος και οι κυβερνήσεις, κινείται στα πλαίσια του αντιδραστικού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Παρόλα αυτά και παρά τον αρνητικό συσχετισμό δίνουμε τη μάχη μέσα στα Υπηρεσιακά Συμβούλια για τα δικαιώματα των συναδέλφων και πολλές φορές έχουμε επιτυχία και κατακτήσεις.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Γνωρίζεις ότι δεν έχουμε καμία δέσμευση απέναντι στη Διοίκηση και ούτε λειτουργούμε ρουσφετολογικά. Γνωρίζεις επίσης ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε, ότι περνά από το χέρι μας, όμως τα γενικότερα προβλήματα που μας βασανίζουν δεν κρίνονται ούτε στα Υπηρεσιακά Συμβούλια ούτε θα λυθούν από εκεί. Η υπεράσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ένα καλά οργανωμένο, μαζικό, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα.

Μόνο η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στον αγώνα, μόνο η μαζική, αποφασιστική παρέμβαση των σωματείων, μπορεί να φέρει αποτελέσματα, ειδικά αυτήν την περίοδο που η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι είναι πολύ μεγάλη και αφορά διάφορους τομείς της ζωής τους.

Το καλοκαίρι ψηφίστηκε ο αντεργατικός νόμος έκτρωμα ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ο οποίος παρεμβαίνει στην καρδιά των εργασιακών δικαιωμάτων, που είναι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, τινάζοντας στον αέρα την ζωή κάθε  οικογένειας. Πάει πολύ η κυβέρνηση να εμφανίζει ως “πρόοδο” την αύξηση του χρόνου εργασίας, στην εποχή που η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και το προοδευτικό είναι να μειώνεται ο χρόνος εργασίας, να εξασφαλίζεται δουλειά για όλους, με σύγχρονους όρους αμοιβής και δικαιώματα και όχι να γυρνάμε σε συνθήκες δουλειάς του προηγούμενου αιώνα για να κερδίζουν περισσότερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Συγχρόνως επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου ώστε, χωρίς εμπόδια, οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με όρους “σύγχρονου σκλάβου”. Στήνουν νέα εμπόδια στην πάλη του εργατικού κινήματος, επιδιώκουν να μετατρέψουν την απεργία σε μια συμβολική πράξη, επιστρατεύοντας το ηλεκτρονικό φακέλωμα, διώξεις συνδικαλιστών κλπ. Φοβούνται ένα κίνημα που οργανώνει την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Φοβούνται ένα κίνημα που δεν θα έχει για “μέτρο” τον δήθεν ρεαλισμό -το περίφημο “ε και τι να κάνουμε;” που ψιθυρίζουν ήδη πολιτικές δυνάμεις που στοχεύουν κυβερνητικές καρέκλες- αλλά θα έχει σταθερά μπροστά τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.

Την ώρα που ψήφισαν αυτόν τον αντεργατικό νόμο, την ίδια ώρα τα μέτρα προστασίας κατά της εξάπλωσης της πανδημίας είναι ανύπαρκτα και το σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και με σοβαρές ελλείψεις. Θυσιάζει μάλιστα την υγεία των εργαζομένων όταν απαιτείται η στήριξη στους μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως στον τουρισμό το καλοκαίρι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σήμερα η χώρα μας να έχει ένα μεγάλο αριθμό νεκρών.

Γι αυτό το λόγο σε καλούμε και με την ψήφο σου για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια να εκφράσεις τη γενικότερη καταδίκη της αντιλαϊκής επίθεσης που συνεχίζει να δυναμώνει. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιάσει το νήμα από τους προηγούμενους, ενισχύοντας το αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο. Όλες αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές έχουν αντανάκλαση και στη λειτουργία των Υπηρεσιακών Συμβουλίων καθώς σχετίζονται άμεσα με τις υπηρεσιακές μεταβολές μας, το νέο μισθολόγιο, την κινητικότητα, την αντιδραστική αξιολόγηση και τη στοχοθεσία, τους νέους Οργανισμούς και τα περιγράμματα θέσης, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και τόσα άλλα που αποτελούν κομμάτι της γενικότερης προσπάθειας για τη διαμόρφωση ενός κράτους που θα λειτουργεί όλο και περισσότερο για τη στήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων και εχθρικά απέναντι στους εργαζόμενούς και τα λαϊκά στρώματα, απέναντι στους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες δίνουμε τη μάχη για να εμποδίσουμε και να ανατρέψουμε ρυθμίσεις που χτυπάνε τα δικαιώματα και τη ζωή μας. Βασικό κριτήριο της ψήφου και για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια πρέπει να είναι ποιο κίνημα μπορεί σήμερα να τους σταματήσει, να τους εμποδίσει, να ανατρέψει αυτούς που μας παίρνουν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα:

• Κίνημα που αποδέχεται σαν δεδομένους τους αντιλαϊκούς νόμους ή κίνημα που παλεύει να τους ανατρέψει, μέσα και έξω από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια;
• Κίνημα που “αναθέτει” τάχα στους αιρετούς και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες να λύσουν τα προβλήματα ή κίνημα που παλεύει για τη συσπείρωση των εργαζομένων στα σωματεία, στις Γενικές Συνελεύσεις, στον αγώνα, σε συμμαχία με τους άλλους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα;
• Κίνημα που σπέρνει αυταπάτες για μια “άλλη, καλή” αξιολόγηση, στο πλαίσιο της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης ή κίνημα που να παλεύει συνολικά κατά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο Δημόσιο;
• Κίνημα που θα βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η αντιλαϊκή πολιτική, που θα καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορούν να υπάρξουν “φιλολαϊκές” λύσεις, χωρίς σύγκρουση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την ΕΕ ή κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για ανάπτυξη σε όφελος του λαού;

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε,

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και οι αιρετοί τους αποδέχονται όλο το πλαίσιο της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής, που γεννά φτώχεια και ανεργία, που τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό το γεγονός καθορίζει τη στάση τους και στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Μπορεί να εμφανίζονται κάθε φορά ως αδέσμευτοι, υπερκομματικοί, ενωτικοί αλλά οι ίδιοι επικαλούνται τη «νομιμότητα» που θέτει η εκάστοτε κυβέρνηση και αποδεικνύεται στενός κορσές που συνθλίβει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι εμείς δεν είμαστε αδέσμευτοι αλλά δεσμευμένοι από τα συμφέροντα των εργαζομένων τα οποία και καθορίζουν τη δράση μας. Σε αυτούς απευθυνόμαστε και σε αυτούς λογοδοτούμε.

Έχεις πείρα από τη στάση των  άλλων δυνάμεων. Γνωρίζεις πολύ καλά πόσο ακριβά στοίχισε στους εργαζόμενους και στο κίνημα, όσες φορές επικράτησαν σε αυτό οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Πάρε κι εσύ θέση. Μπες στον Αγώνα. Έλα στο σωματείο σου, πάρε μέρος στη Γενική Συνέλευση, στις μαζικές, συλλογικές διαδικασίες. Δώσε ώθηση στην ανασύνταξη του κινήματος, δυνάμωσε το ΠΑΜΕ.                                   

Οκτώβριος 2021

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΔΑΣ/ΠΑ

Εκλογές νοθείας, τώρα και με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα!

Μια πλευρά του εκτρώματος Χατζηδάκη, είναι και αυτή της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας», που έρχεται τάχα ως λύση για «αμεροληψία» και «τακτοποίηση» του οργίου νοθείας που αξιοποιούν οι εργατοπατέρες του δικού τους εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να παραμένουν στις καρέκλες τους. Πιθανόν, πιστεύουν πως το επίθετο «ηλεκτρονική» της προσδίδει κάποια αίγλη από το μέλλον και τη δέουσα αξιοπιστία, ώστε να μην αμφισβητηθεί ως μέθοδος από κανέναν. Στην κοινή γνώμη, η ηλεκτρονική ψηφοφορία ντύνεται με το «μανδύα» του επιστημονικά σύγχρονου και προοδευτικού, ως δήθεν «ψηφιακή αναβάθμιση».

Αν όμως εξεταστούν με προσοχή τα πραγματικά δεδομένα από την ηλεκτρονική διαδικασία, στην Ελλάδα και παγκόσμια, θα φανεί πως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Εξετάζοντας λοιπόν την πείρα από την ηλεκτρονική ψηφοφορία που ευαγγελίζονται, θα φανεί πως πρόκειται ακριβώς για μια απόπειρα νομιμοποίησης της νοθείας, και όχι εξάλειψής της.

Οι περιπτώσεις που εφαρμόστηκε, μιλάνε από μόνες τους.

Οι δεκάδες περιπτώσεις χωρών παγκοσμίως, που από καιρό αξιοποιούν την ηλεκτρονική ψηφοφορία, έχουν ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής. Ήδη, σοβαρά κενά ασφαλείας έχουν βρεθεί σε πολύ σημαντικές εκλογικές διαδικασίες, όπως π.χ.

1. Στις εκλογές για μια πολιτεία της Αυστραλίας, βρέθηκε σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardianπολύ σοβαρό κενό ασφαλείας, που άφησε 66.000 ψήφους εκτεθειμένες.
2. Στην Εσθονία, που ήδη στις εθνικές εκλογές τους ψηφίζουν ηλεκτρονικά ένα 25%~30% των ψηφοφόρων, πολλοί ειδικοί έχουν βρεί και επισημάνει σοβαρά κενά ασφαλείας, και ζητάνε επειγόντως την κατάργησή τους.
3. Στη Γερμανία, στις εθνικές εκλογές του 2017, η μεγαλύτερη οργάνωση ερασιτεχνών χάκερς, ανέλαβε να αναλύσει το σύστημα, και κατέληξε σε έκθεση 26 σελίδων, φανερώνοντας αναλυτικά τις αδυναμίες του. Μεταξύ πολλών άλλων τεράστιων προβλημάτων, διαπίστωσαν ότι μπόρεσαν μέχρι και να λάβουν πρόσβαση στο δίκτυο του σέρβερ που μαζεύει τα αποτελέσματα, απλά χρησιμοποιώντας για usernameκαι κωδικό τις λέξεις test/test.
4. Στην Ελβετία, σε δοκιμή του συστήματος, βρήκαν κενό ασφαλείας που μπορεί να αλλάξει οποιαδήποτε ψήφο χωρίς να γίνει αντιληπτό.
5. Ας δούμε και την εμπειρία από τις Ηνωμένες πολιτείες, που είναι ο βασικός χρήστης μεθόδων ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Η εμπειρία των προεδρικών εκλογών του 2000 (μεταξύ Τζ. Μπους και Αλ Γκορ), είναι μια εμπειρία αντιπροσωπευτική μιας δημοκρατίας – ανέκδοτο. Μερικά από τα δεδομένα, σύμφωνα με τη μελέτη που διενήργησαν σχετικά το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και το MIT, είναι τα εξής: Λόγω προβλημάτων με τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν 1,5 έως 2 εκατομμύρια ψήφοι χάθηκαν. Άλλες 1,5 έως 3 εκατομμύρια ψήφοι εξαφανίστηκαν λόγω προβλημάτων με το σύστημα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους. Να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ένα, αλλά 5 διαφορετικά συστήματα ψηφοφορίας και ότι δεν υπάρχουν ενιαίοι εκλογικοί κατάλογοι, αλλά εκλογικοί κατάλογοι κατά επαρχία κάθε πολιτείας, στους οποίους ο ψηφοφόρος εγγράφεται ή διαγράφεται με δική του πρωτοβουλία και χωρίς να ελέγχεται έστω ότι είναι Αμερικανός πολίτης! Ως αποτέλεσμα υπάρχουν εκατομμύρια διπλοεγγραφές, ενώ μόνο στην πολιτεία της Τζόρτζια τα τελευταία 20 χρόνια έχουν ψηφίσει 5.400 πεθαμένοι! Επιπλέον ένα μέρος των ψηφοφόρων ψηφίζει μέσω Ιντερνετ (με e-mail!). Η μελέτη επισημαίνει σχετικά ότι η απομακρυσμένη ψήφος έχει το θεμελιώδες πρόβλημα ότι παύει να είναι μυστική και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και σε πιο σύγχρονες Αμερικάνικες εκλογικές διαδικασίες. Οι πρόσφατες αλληλοκατηγορίες για παρέμβαση «Ρώσων χάκερς» στα εκλογικά αποτελέσματα, δεν γίνονται στο κενό, αλλά πατάνε πάνω και σε διαπιστωμένα κενά ασφαλείας. Για παράδειγμα, σε πρόσφατο μεγάλο συνέδριο κυβερνοασφάλειας στις ΗΠΑ, κάποιοι συμμετέχοντες μπόρεσαν και παραβίασαν όλα τα μηχανήματα, κάποια από αυτά σε μόλις μερικές ώρες από την πρώτη στιγμή που τα έβλεπαν στην ζωή τους. Ακόμα, είναι πολλές οι περιπτώσεις σε πολιτείες των ΗΠΑ, που π.χ. λόγω προϋπολογισμού, δεν μπορούν να καλύψουν τα ήδη γνωστά κενά ασφαλείας.

Υπόψιν, πως πολλά από τα παραπάνω προβλήματα, έχουν βρεθεί σε διαδικασίες που δεν περιλαμβάνουν καν την δυνατότητα απομακρυσμένης ψηφοφορίας. Οι ψηφοφόροι δηλαδή, ψηφίζανε με φυσική παρουσία, απλά χρησιμοποιώντας υπολογιστή αντί για χαρτί και μολύβι. Στο δε παράδειγμα της Γερμανίας, υπολογιστής υπήρχε μόνο στο κομμάτι της καταμέτρησης των αποτελεσμάτων, ενώ οι ίδιες εκλογές είχαν διεξαχθεί κανονικά με χαρτί και μολύβι.

Και στην χώρα μας, τα πρώτα δείγματα γραφής δόθηκαν ήδη: Συγκεκριμένα, υπήρξε επιβεβαιωμένη καταγγελία πως λόγω τεχνικού λάθους,  δόθηκε η δυνατότητα της ψήφου για ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων του λοιπού προσωπικού στο Διοικητικό Συμβούλιο του Γενικού Νοσοκομείου Λακωνίαςσε άτομο άσχετο με τον κλάδο, την πόλη, και το εν λόγω σωματείο. Το άτομο αυτό μπόρεσε και ψήφισε απλά με ένα e-mail, χωρίς άλλη διαδικασία ταυτοποίησης. Το «τεχνικό λάθος», μάλιστα, έγινε από το πληροφοριακό σύστημα «Ψηφιακή Κάλπη Ζευς», δηλαδή από την ίδια πλατφόρμα που χρησιμοποίησε το υπουργείο Παιδείας για τις πρόσφατες ηλεκτρονικές εκλογές – παρωδία που έστησε για την ανάδειξη εκπροσώπων των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Παρά τη συντριπτική αποχή των εκπαιδευτικών από τις εκλογές – παρωδία, που έφτασε το 95%, η κυβέρνηση πανηγύρισε για την… άψογη διεξαγωγή τους και ανακοίνωσε τη γενίκευσή τους σε όλο το Δημόσιο.

Έτσι, με μία τόσο απλή πράξη, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει πως το μέλημά της καθόλου δεν είναι η μαζικοποίηση, η διευκόλυνση των εκλογών. Το μέλημά τους είναι η απαξίωση των εκλογών και όλων των διαδικασιών, η διεξαγωγή τους πίσω από κλειστές πόρτες και με κρυφές διαδικασίες, μακριά από τον έλεγχο τον εργαζομένων. Έτσι φαίνεται πως καταλαβαίνουν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, και οι εργατοπατέρες την «ψηφιακή αναβάθμιση» του μηχανισμού εκλογής νόθων αντιπροσώπων που έχουν στήσει.

Όλοι οι «τεχνικοί» κίνδυνοι της ηλεκτρονικής ψήφου που αναφέρθηκαν παραπάνω, σχετίζονται με εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Αυτοί, όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά στο τι μπορεί να γίνει από εσωτερικούς παράγοντες, από εκείνους δηλαδή που διεξάγουν την ψηφοφορία.

Και ακόμα, δεν εξετάσαμε το σημαντικότερο σημείο:

Ακόμα και αν όλα τα τεχνικά προβλήματα μιας τέτοιας διαδικασία λυθούν, με κάποιο μαγικό τρόπο, το σπουδαιότερο πρόβλημα δεν εξαλείφεται.

Ο λόγος, για το πρόβλημα της εξασφάλισης της υποχρεωτικής μυστικότητας της ψήφου. Η παραβίαση της μυστικότητας της ψήφου, θεωρητικά δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, το άθροισμα των ψήφων.Το βασικό όμως αυτό χαρακτηριστικό κάθε δημοκρατικής ψηφοφορίας, υπάρχει ως η μόνη ασπίδα ενάντια στους εκβιασμούς, καθώς ο εκβιαστής δεν έχει τρόπο να γνωρίζει με σιγουριά αν ο εκβιαζόμενος τελικά υπέκυψε στον εκβιασμό ή όχι. Αυτό το δικαίωμα, καταπατάται κατάφορα από κάθε εκλογική διαδικασία που γίνεται απομακρυσμένα, απομονωμένα από άλλους εργαζόμενους, εφορευτικές επιτροπές και δικαστικούς αντιπροσώπους.

Κάθε εργαζόμενος καταλαβαίνει τι σημαίνει «εργοδοτική πίεση». Καταλαβαίνει τι τεράστιες δυνατότητες εκβιασμού έχει ένας εργοδότης, ειδικά όσο έχει και το πράσινο φως από όλες τις κυβερνήσεις.

Η ανυπαρξία εξασφάλισης της μυστικότητας της ψήφου, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί κυριολεκτικά να «στήσει γλέντι» ο εργοδοτικός εκβιασμός, και να γίνει «νόμος» η νοθεία του εργοδότη, φυσικά μέσω του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τρίβουν τα χέρια τους οι λογής λογής μάνατζερ που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια διάφορων δήθεν «εργατικών» σωματείων και παρατάξεων, και μας θυμίζουν να χαμογελάμε για 300 ευρώ.

Όσοι λοιπόν ακόμα δυσπιστούν για την ουσία του νόμου-έκτρωμα του Χατζηδάκη, και τους σκοπούς που έχει για παρεμπόδιση ακόμα και ποινικοποίηση των εργατικών διεκδικήσεων, ας αναλογιστούν αυτό:

[Ας θυμηθούμε για μια στιγμή τις εκατοντάδες συγκεκριμένες καταγγελίες για νοθεία που έκανε το ΠΑΜΕ σε κάθε αποδέκτη, συμπεριλαμβανομένων και των δικαστηρίων, που περιλαμβάνονται στην έκδοση «Η Μαύρη Βίβλος της εργοδοσίας»]

Αν τα σημερινά αίσχη των εργατοπατέρων, σε εκατοντάδες σωματεία και εκλογές, για σειρά ετών, μπορούσαν και γίνονταν ακόμα και κάτω από το βλέμμα δικαστικών αντιπροσώπων, πώς ελπίζουν ότι μπορούν να εγγυηθούν το αποτέλεσμα μιας τόσο διαβλητής διαδικασίας όπως η απομακρυσμένη ηλεκτρονική ψηφοφορία;

Η απάντηση είναι πως ούτε μπορούν ούτε και θέλουν. Είναι οι θύτες του εγκλήματος, και όχι τα θύματα. Γι’ αυτό και ο μόνος τρόπος να απαντηθεί η προσπάθειά τους να διαλύσουν το εργατικό κίνημα, είναι με την αναζωογόνησή του. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους νέους,  συνδικαλιστές σε Δ.Σ. σωματείων, εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών που καταλαβαίνουν πως οι ζωντανές δημοκρατικές διαδικασίες του εργατικού κινήματος είναι κατάκτηση και όχι χάρισμα, να τις υπερασπιστούν.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μιλάμε με περισσότερο κόσμο, πιο θαρρετά. Δυναμώνουμε την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο για να μείνουν στα χαρτιά όλοι οι νόμοι των παλιών και νέων κυβερνήσεων που καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα όπως ο νόμος – έκτρωμα Χατζηδάκη. Για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Είναι ώρα ευθύνης και μάχης

Να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο

• 8  ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟ 8ΩΡΟ
• ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
• 10 ΩΣ 13 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΩΣ 78 ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
• ΩΣ 150 ΩΡΕΣ ΥΠΕΡΩΡΊΑ ΜΕ 20% ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΗ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ, ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ
• ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
• ΝΕΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΌ ΦΑΚΕΛΩΜΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΊΑ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΏΡΗΣΗΣ ΕΡΓΑΣΊΑΣ

Αυτά είναι τα πιο σημαντικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ σε ένα νομοσχέδιο που επιδιώκει να κατεδαφίσει όσα κατακτήθηκαν τα τελευταία 100 χρόνια!

Καμιά πλευρά της ζωής του εργαζόμενου δεν μένει ανεπηρέαστη και δεν γλιτώνει από την διάλυση όλων των κατακτήσεων. Κανένα αίτημα των μεγαλοεργοδοτών δεν έμεινε έξω από ένα σχέδιο νόμου.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο!

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι αλλαγές στα εργασιακά δίνουν «δύναμη στον εργαζόμενο». Πόσο «δυνατός» όμως θα αισθάνεται κάποιος όταν δεν θα μπορεί να υπολογίζει πότε, πόσο και πώς θα δουλεύει; Όταν η εργασία θα επιτρέπεται να είναι ως 13 ώρες την ημέρα, συνεχόμενα ή σπαστά, από το σπίτι ή από το χώρο εργασίας, Κυριακές και αργίες.

Πόση δύναμη έχει όποιος δεν ξέρει πότε θα δει το παιδί του, πόσο εισόδημα θα φέρει στο σπίτι, πού θα είναι ο χώρος εργασίας του, ποια μέρα θα ξεκουραστεί; Αυτό ζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στα σουπερμάρκετ που θα είναι ανοιχτά Κυριακή από τις 7.30 το πρωί ως τις 10 το βράδυ! Σήμερα υπάρχουν 17 ελαστικές μορφές εργασίας που υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν λίγες ώρες την ημέρα, λίγες μέρες το μήνα, λίγους μήνες το χρόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερό εισόδημα που να τους επιτρέπει να ζουν με αξιοπρέπεια και ελεύθερο χρόνο.

Καμία αυταπάτη ότι τα μέτρα δεν μας ακουμπάνε τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Το κράτος που νομοθετεί τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου θα την εφαρμόσει στους εργαζόμενούς του. Ήδηεπί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε ο νόμος 4498/2017 για τη 12ωρη εργασία των νοσοκομειακών γιατρών. Ή μήπως μπορεί να δουλεύει ο ιδιωτικός τομέας Κυριακές, αργίες, 7 ημέρες την βδομάδα και οι υπηρεσίες του κράτους, όπως οι ελεγκτικές, να μείνουν στο απυρόβλητο; Ήδη επεκτείνεται η 24ωρη λειτουργία και το ωράριο λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών, όπως έχει γίνει στα ΚΕΠ και πήγε να εφαρμοστεί στις εφορίες μέσα στην πανδημία. Επεκτείνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης μέσα από τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, με τα σχέδια για προσλήψεις εργαζομένων μόνο με τηλεργασία στο δημόσιο τομέα.

Έχουμε εμπειρία. Οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα την περίοδο της κρίσης οδήγησαν σε διαθεσιμότητες, περικοπή του 13^ου και 14^ου μισθού και πάγωμα μισθών στο δημόσιο.

Η κυβέρνηση λέει ότι παίρνει μέτρα για το καλό μας. Μα ποιο είναι αυτό το καλό; Ότι οι απεργίες θα θεωρούνται εγκληματική ενέργεια, ή στην καλύτερη περίπτωση μια συμβολική πράξη, αφού οι απεργοί θα είναι όσοι επιτρέπει το κράτος των εργοδοτών, δίχως να μπορούν να περιφρουρήσουν την ίδια τους τη διεκδίκηση; Είναι χαρακτηριστικό ότι το νομοσχέδιο προβλέπει για τις απεργίες την υποχρέωση για την  «ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία» στο 33% !! Το απεργιακό δικαίωμα καταντά «αδειανό πουκάμισο» αφού για να παρέχεται το 1/3 των υπηρεσιών και μάλιστα πέραν του συνηθισμένου προσωπικού ασφαλείας, πρακτικά θα πρέπει να εργάζονται σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι. Αν αναλογιστεί κανείς πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται στα πόστα τους για να απογειωθεί έστω και ένα αεροπλάνο ή για να κινηθεί έστω και ένας συρμός, καταλαβαίνει ότι στόχευση της κυβέρνησης είναι να βγάλει στην «παρανομία» το απεργιακό δικαίωμα και να νομιμοποιήσει την απεργοσπασία.! Πρόκειται για ακόμα ένα εμπόδιο που έρχεται να «κουμπώσει» στη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ περί υποχρεωτικής συμμετοχής στη ΓΣ που αποφασίζει απεργία τουλάχιστον του 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου και στο νόμο κατά των διαδηλώσεων.

Ότι το διευθυντικό δικαίωμα της απόλυσης δεν θα αναιρείται πλέον ούτε από τα δικαστήρια; Ποιανού άραγε καλό υπηρετεί το γεγονός ότι η ύπαρξη των συνδικάτων θα επιτρέπεται μόνο αν τα μέλη τους είναι φακελωμένα, αν οι ψηφοφορίες γίνονται ηλεκτρονικά, ώστε να έχουν ευκολότερη πρόσβαση οι εργοδότες και οι κυβερνητικοί μηχανισμοί;

Ποιος είναι αυτός που ωφελείται από την μετατροπή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε «ανεξάρτητη αρχή» που θα αναλάβει τον «έλεγχο» σε μια αγορά εργασίας με τη «ζούγκλα» να είναι πια κανονικότητα και θα στελεχώνεται από το διευθυντικό προσωπικό των βιομηχάνων, των τραπεζιτών κ.λ.π.;

Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που προσπαθούν να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω. Από το 1990 και μετά ΕΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους, ξηλώνουν τη μία κατάκτηση των εργαζομένων μετά την άλλη για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Τα νέα μέτρα είναι προϋπόθεση για την ένταξη της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέλτιστη ευρωπαϊκή πρακτική είναι η οδηγία 2003/88/ΕΚ που προβλέπει μέχρι 13 ώρες δουλειά τη μέρα, μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενη εργασία, μέχρι 78 ώρες εργασίας ανά βδομάδα. Αυτό το μέλλον σχεδιάζουν για μας και τα παιδιά μας.

Η αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι προσχηματική καθώς από κοινού, μαζί με το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), διαδοχικά και σταδιακά νομοθετούν με μοιρασμένους ρόλους διαμορφώνοντας το υπάρχον αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο.

Οι εργαζόμενοι στις 3 Ιουνίου παίρνουμε

την υπόθεση στα χέρια μας.

ΓΙΑΤΙ πραγματική πρόοδος είναι η πάλη των εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια. Η επιστημονική γνώση να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι για να πλουτίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των ψηφιακών εργαλείων και μέσων να αξιοποιείται για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την ευημερία όλου του λαού.

Μένουμε ενωμένοι, δυνατοί, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, τις διεκδικήσεις!

Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν αγωνιστικό παρών στην Πανελλαδική, Πανδημοσιοϋπαλληλική ΑΠΕΡΓΙΑ, που προκηρύχθηκε από την ΑΔΕΔΥ για τις 3 Ιουνίου τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας.

Να αποσυρθεί άμεσα το αντεργατικό νομοσχέδιο – έκτρωμα

που θέλει να φέρει στη βουλή η κυβέρνηση.

Να καταργηθεί  όλη η αντεργατική νομοθεσία και οι διατάξεις της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

31/05/21

Η κυβέρνηση παρουσίασε εχθές διαδικτυακά το νέο αντεργατικό έκτρωμα που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή, το οποίο φέρει κατ’ ευφημισμό τον τίτλο: «Για την προστασία της Εργασίας». Για άλλη μία φορά κράτος και κυβέρνηση νομοθετούν όχι με κριτήριο τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, αλλά με κριτήριο την αύξηση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Μάρτυρες αυτής της επιδίωξης γίναμε όλοι εχθές όταν ενημερωθήκατε ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εργασία μας όχι επειδή δεν υπάρχει πανδημία πια, όχι επειδή έχουν πάρει μέτρα προστασίας στον χώρο εργασίας μας, στα ΜΜΜ, στην υγεία, αλλά επειδή ξεκινάει η τουριστική περίοδος και ως υπάλληλοι του κράτους “οφείλουμε” να διασφαλίσουμε με κάθε τρόπο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου ακόμα και αν χρειαστεί να θυσιάσουμε την υγεία μας και την υγεία της οικογένειας μας.  Γι’ αυτό άμεσα πρέπει να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας σε κάθε χώρο δουλειάς.

Στην κατεύθυνση αυτή το αντεργατικό αυτό ν/σ φέρνει τέτοιες  αντιδραστικές αλλαγές, που όχι μόνο δεν προστατεύουν τους εργαζόμενους, όπως ανεπιτυχώς προσπαθούν να ισχυριστούν, αλλά πραγματικά κάνει τη βαρβαρότητα στην εργασία ακόμα πιο εφιαλτική.

Ενδεικτικά βασικοί άξονες του νομοσχεδίου είναι:

• Η άρση εμποδίων στην επιβολή της 10ωρης και 12ωρης εργασίας και μάλιστα χωρίς επιπλέον αμοιβή ως υπερωρία.

• Η αύξηση του αριθμού των υπερωριών ανά έτος (από 96 στη βιομηχανία και 120 στους άλλους κλάδους σε 150 για όλους), τις οποίες μπορεί να επιβάλλει στον εργαζόμενο ο εργοδότης, ως μια ακόμα επιλογή έντασης της εκμετάλλευσης.

• Το παραπέρα ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας με τη διεύρυνση των κλάδων που θα μπορούν να δουλεύουν τις Κυριακές.

• Η παραπέρα νομική θωράκιση και εδραίωση της τηλεργασίας.

• Η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας που, μεταξύ άλλων, θα επιτρέπει στον εργοδότη να μεγιστοποιεί την εκμετάλλευση σε κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου εργασίας.

• Τα βάρβαρα αυτά μέτρα συνοδεύονται από το παραπέρα χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και γενικότερα της συνδικαλιστικής δράσης με το φακέλωμα των συνδικάτων, την δημιουργία μηχανισμών αποτροπής της περιφρούρησης της απεργίας, τη αύξηση του προσωπικού ασφαλείας σε ποσοστό που πρακτικά ακυρώνει την ίδια την απεργία.

Ότι κι αν πουν για την «καινοτομία» και την «πράσινη» ανάπτυξη, η αλήθεια δεν κρύβεται με τίποτα: Η ανάκαμψη των κερδών, η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων περνάνε μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά είναι βασικό εργαλείο προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Γι’ αυτό φιγουράρει ως το πιο «εμβληματικό» στη λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα υποβάλει η κυβέρνηση στην Κομισιόν, προκειμένου να αρχίσουν οι αποταμιεύσεις από το «ευρωπαϊκό» «Ταμείο Ανάκαμψης».

Στην προσπάθειά της μάλιστα να κρύψει την αλήθεια, η κυβέρνηση φτάνει να δηλώνει πως με αυτό το νομοσχέδιο δίνει απάντηση στο ερώτημα «πρόοδος ή καθήλωση». Λέει δηλαδή στους εργαζόμενους:

«Πρόοδος» είναι να δουλεύουν και με τη βούλα 10 ώρες τη μέρα, όπως δηλαδή δούλευαν οι εργαζόμενοι… το 1919, ενώ σήμερα εξαιτίας της ανάπτυξης της τεχνολογίας υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για μείωση του χρόνου εργασίας, για αύξηση του ελεύθερου χρόνου και δημιουργική αξιοποίησή του από τους εργαζόμενους.

«Πρόοδος» είναι να καταργούνται στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το 8ωρο, που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με αίμα και τα οποία ανατρέπουν με κάθε τρόπο εδώ και χρόνια, με τη γενίκευση της «ευελιξίας» και της δουλειάς – λάστιχο, οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, η εργοδοσία.

Την ίδια ώρα που γίνεται λόγος για απογείωση της παραγωγικότητας με την «ψηφιοποίηση της οικονομίας», αυξάνουν το χρόνο της απλήρωτης δουλειάς και ρίχνουν ακόμα πιο κάτω τους μισθούς, βαφτίζοντας «πρόοδο» τον εργαζόμενο με ατομική σύμβαση εργασίας, τις 150 ώρες υπερωριών να μη θεωρούνται υπερεργασία, την μονιμοποίηση της «τηλεργασίας» για μεγάλα τμήματα των εργαζομένων με όρους που τσακίζουν τα όρια μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής, οικογενειακής ζωής.

Θεωρούν «πρόοδο» οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να απεργήσουν και να συνδικαλιστούν, η εργοδοσία και το κράτος να παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στη λειτουργία των σωματείων, αξιοποιώντας όλους τους τρόπους, ακόμα και τις νέες τεχνολογίες.

Στον αντίποδα, βαφτίζουν «καθήλωση» οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη βελτίωση του «επενδυτικού κλίματος», οτιδήποτε μπορεί να βάλει προσκόμματα στην κερδοφόρα επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων, όπως είναι άλλωστε και ο διακηρυγμένος στόχος του «εθνικού σχεδίου ανάκαμψης» για το κεφάλαιο. Όπου “καλό επενδυτικό κλίμα” σημαίνει καταστρατήγηση όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.

Προπάντων, θεωρούν «καθήλωση» τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων και των σωματείων τους, την πάλη για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για τα δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Η θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που τα κόμματά του βαφτίζουν «πρόοδο», «καθηλώνει» τους εργαζόμενους, τις μεγάλες σημερινές δυνατότητες για να ζήσουν εκείνοι και οι οικογένειές τους καλύτερα, να καλυφθούν οι ανάγκες, με μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, μείωση του εργάσιμου χρόνου, σύγχρονη Παιδεία και Υγεία. Εκεί πρέπει να στρέψουν τη ματιά τους οι εργαζόμενοι, στον μεγάλο αγώνα για να μην περάσει το αντεργατικό αυτό τερατούργημα.

Δε πρέπει να τους το επιτρέψουμε!

Δυναμώνουμε το συλλογικό αγώνα για ζωή με δικαιώματα

ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ – ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ!

ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΟ ΣΥΛΑΛΛΗΤΗΡΙΟ, σήμερα, ΠΕΜΠΤΗ 13 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 19.00, ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

 13 Μαΐου 2021

Στην Αθήνα στο Σύνταγμα στις 10:00 και στις άλλες πόλεις

Τιμάμε τη φετινή Πρωτομαγιά

Δίνουμε απάντηση στις αντεργατικές ανατροπές της κυβέρνησης

Διεκδικούμε μέτρα προστασίας για την υγεία του λαού από την πανδημία.

Η 1η Μάη είναι η μέρα-σύμβολο στον αγώνα των εργαζομένων όλου του κόσμου για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι μέρα που τιμάμε τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Είναι η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη ανανεώνει την απόφαση της για να συνεχίσει αυτόν τον ηρωικό αγώνα ως τη νίκη.

Φέτος, 135 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο για 8 ώρες δουλειάς και 101 χρόνια μετά την κατάκτηση του 8ωρου στην Ελλάδα, αποτελεί ιστορική πρόκληση η κυβέρνηση της ΝΔ να νομοθετεί το 10ωρο και να επιχειρεί να βάλει τα συνδικάτα και τη συλλογική δράση στο γύψο. Παράλληλα, μονιμοποιούν την «τηλεργασία» ως έναν νέο τρόπο οργάνωσης της εργασίας που μετατρέπει το σπίτι σε χώρο δουλειάς τσακίζοντας την επαγγελματική, προσωπική και οικογενειακή μας ζωή. Η κυβέρνηση συνδέει οργανικά το νέο αντεργατικό τερατούργημα με την εκταμίευση δις ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, που προορίζονται για τους επιχειρηματικούς ομίλους καθώς η ισοπέδωση κορυφαίων εργατικών κατακτήσεων αποτελεί προαπαιτούμενο για να ανοίξει νέους δρόμους κερδοφορίας.

Την ίδια στιγμή, 13 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ανασφάλεια, την ψυχική κόπωση και τα αδιέξοδα που γέννησαν η απάνθρωπη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού τόσο από την κυβέρνηση της χώρας μας όσο και από τους διεθνείς οργανισμούς, μετρούμε χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες ασθενείς. Η κυβέρνηση ακόμη και τώρα που είμαστε στο «κόκκινο» δεν ενισχύει αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα υγείας, δεν επιτάσσει τον ιδιωτικό τομέα υγείας, δεν παίρνει μέτρα αποσυμφόρησης στα ΜΜΜ, δε στελεχώνει τις κρατικές ελεγκτικές υπηρεσίες ώστε να διενεργούνται έλεγχοι στους μεγάλους χώρους δουλειάς, προχωράει με αργούς ρυθμούς τους απαραίτητους εμβολιασμούς χωρίς ταυτόχρονα να διασφαλίζονται τα απαραίτητα φάρμακα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να σωθούν ζωές. Αυτή είναι η «πρόοδος» και η «ανάπτυξη» τους !!!

Πραγματική πρόοδος είναι η πάλη των εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια. Η επιστημονική γνώση να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι για να πλουτίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των ψηφιακών εργαλείων και μέσων να αξιοποιείται για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την ευημερία όλου του λαού.

Για μια κοινωνία που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας, να είμαστε υγιείς, να αντέχουμε στις επιδημίες, να έχουμε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να ζούμε ανθρώπινα.

Μένουμε ενωμένοι, δυνατοί, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, τις διεκδικήσεις!

Απρίλιος 2021